DEL

Het leven van een DEL toets is zwaar onder de vingers van Joost. We zijn met 101 broers en zussen maar ik word het meest afgeragd. Stukje schrijven, weggooien, opnieuw, bijschaven, toch weggooien, weer opnieuw. Totdat het af is. Of toch nog steeds niet. Nieuwe poging. Nog eens.

Zo was het tot voor kort. Nu is het anders. Een half jaar geleden dook er een verre neef op, uit de oude doos, een vulpen. Joost is toen heel anders gaan schrijven. Old school pennen op papier. Zonder DEL toets. Woorden stromen er vloeibaar uit. Zinnen rijzen op uit woorden. Gedachten krijgen autonoom gestalte. Doorstrepen is lelijk en het stremt de stroom.

Wij spelen de tweede helft. De verhaallijn ligt er al. Wij zetten de puntjes op de i. Dor hout wegkappen, zinnen versoepelen, foutjes retoucheren. De vulpen is het rechterbrein van Joost. Wij het linker. Samen maken we er iets moois van.

Het gaat veel beter met mij.